Bliksembezoek aan Corcovado Cristo Redentor

Bij onweer wordt doorgaans afgeraden onder een boom te gaan staan en om gebruik te maken van elektronische apparaten. Een bliksemstraal zoekt immers het hoogste punt om haar elektromagnetische lading te lossen.
De zon scheen toen wij de voet van Pao Azucar (de Suikerbroodberg, die volgens de gids bekend is geworden van de James Bond film Moonraker) bereikten en op het punt stonden 60 Real uit te geven (= 3 uitgebreide avondmaaltijden voor 2 personen in 1 van de vele por kilo restaurants waar je zelfs sushi per kilo kan bestellen en waar kwantiteit overigens niets over de kwaliteit zegt). Dit om ons in 2 etappen met een kabelbaan naar boven te laten hijsen. Een belevenis die al sinds 1912 mogelijk is en waarmee de familie die de berg in bezit heeft al bijna een eeuw haar zakken vult. Mede daarom lieten wij ons makkelijk overtuigen door een concurrerende touroperator in de persoon van de boomlange gids Luiz (zijn vader bezat meer dan 7000 boeken). Toen wij al lang besloten hadden om ons onder zijn leiding niet naar de Pao, maar voor 10 Real meer met zijn auto en zijn uitleg naar het ander hoogtepunt van de stad (waar Jezus met een wijds gebaar op zijn volk neerkijkt) te laten brengen, bleef Luiz nog even doorgaan met een opsomming van argumenten waarom die 10 Real meer geen weggegooid geld was. Hij zou ons het huis van de rijkste man van Rio laten zien, het oude Rio van 300 jaar geleden met gevels van Delftsblauw, uitleggen waarop Pao Azucar Pau Azucar heet en waarom de inwoners van Rio Cariocas worden genoemd. Toen wij hém ervan overtuigd hadden dat wij wel van zijn diensten gebruik wilden maken, ontpopte Luiz zich tot een zeer vriendelijke encyclopedie van stadsweetjes. Om er zeker van te zijn dat wij luisterden noemde hij in elke zin die hij uitsprak onze namen. Langs o.a. een kerk in een wijk die vernoemd was naar een belangrijk persoon, een school voor doven, een opvangtehuis voor kinderen met aids (gefinancierd door de moeder van een aan aids overleden bekende popartiest en wat rijke lui) en langs een favela waar Michael Jackson ooit een videoclip opnam, bereikten wij via een betonnen slingerweg door de stadsjungle de berg van Jezus: Corcovado Cristo Redentor. Het ikoon van Rio. Halverwege, ter hoogte van de helicopterlandplaats, stopten we voor een geweldig uitzicht over de stad. Rechts zagen wij Copacabana, Ipanima, Leblon en de favela waar de Cidade de Deus-acteurs wonen. Dit gedeelte was roze, oranje verlicht door de middagzon. Aan de andere kant zagen we de rest van de stad (het vliegveld en het Maracana-stadion waar we a.s. zaterdag een voetbalwedstrijd hopen te gaan zien) onder een donkergrijze wolk van naderend onweer. Na 3 foto´s lukte het Joris om een bliksemschicht boven de stad vast te leggen. Het begon te waaien en de donkere wolken voorspelden regen. Een weersverandering waar de Cariocas al een paar dag op wachtten. Want ookal is het pas lente, sinds onze aankomst hier schommeld de temperatuur van ochtend tot avond tussen de 30 en 35 graden. En dan te bedenken dat de stadsjungle die dwars door Rio loopt ervoor zorgt dat de temperatuur niet nog eens standaard 6 graden hoger is, aldus Luiz.
Toen we het helicopterplatform verlieten om verder omhoog te gaan, voelden we de eerste druppels. In de auto werd het langzaam donkerder en begon het flink te regenen. Bij het open restaurant aan de voeten van Jezus, barstte het los. De onweerswolk omhulde zowel het beeld als het restaurant dat ons onderdak en koffie bood. De wind smeet de regen op de parkeerplaats voor ons. Luiz had wel een paraplu maar hij raadde (ietwat overbodig) aan even te wachten onder het afdakje, net als de 30 andere touristen deden. De ene bliksemschicht na de andere.
Na een minuut of 20 leek de wolk gepasseerd te zijn en boven zee te hangen. Tijd om naar boven te gaan. Het liep inmiddels tegen 6en en de lift werkte niet meer. Slechts 201 traptreden waren we van het beeld verwijderd. Dan maar door de paar druppels regen... En daar stond hij, De Verlosser. Geheel los van de omgeving tegen de indrukwekkende grijze lucht zodat de omvang moeilijk te schatten was. We maakten snel wat foto´s want het donderde nog steeds. Plotseling een siddering, gepaard met het geluid van kortsluiting. Als een streep van het beeld naar mij. Ik voelde een trilling door mijn hoofd gaan. Joris, die een paar meter bij mij vandaan stond, voelde hitte langs zijn gezicht als een steekvlam. Dit was bliksem!!
Toen even later een 2e schicht het beeld raakte, dropen we af. Zoveel vertrouwen hadden we nou ook weer niet in Hem.
Corcovado met volle zon kenden we al van de ansichtkaarten. Als het was gelukt die bliksemschicht op het hoofd van jezus vast te leggen dan verkocht men binnenkort ansichtkaarten van Joris Bak in de straten van Rio.