Bob Marley

Sinds wij een paar jaar geleden met een Lonely Planet van Cuba in de hoofdstad van Yucatan, Cancun, besloten richting Guatemala te reizen en daardoor onvoorbereid met een volle, gele 'Canadian Bleubird'-schoolbus in de richting van Belize City reden, draai ik weer met enige regelmaat de cd 'Legend' van Bob Marley. De bus was gevuld met gedrongen Mexicanen, indiaanse vrouwen met fruit, achter ons een Scandinavische toerist en verder zaten er nog een aantal boomlange negers en ietwat gezette negerinnen om ons heen. De bankjes in dergelijke bussen bieden precies genoeg ruimte voor twee Amerikaanse of Canadeze schoolkinderen. Het gangpad tussen de bankjes is precies smal genoeg voor gezette negerinnen (en voor indiaanse vrouwen met veel rokken aan) om met 1 bil op het rechter en met 1 bil op het linker bankje te zitten. Zo lukte het in Belize om met 5 volwassenen op 2 bankjes naast elkaar te zitten. Uit de luidspeakerboxen voor in de bus schetterde Bob Marley's 'Redemption Song' en de ongeveer 55 passagiers, die minstens 5 verschillende talen spraken, humden allen de tekst mee; '... and all I ever have ... these songs of freedom.'
Ik herinner me nog goed dat een gezette vrouw binnen kwam met 2 kinderen aan de hand en 1 tegen haar borst. Met haar blik vroeg ze toestemming om 1 van de kindjes op mijn schoot te planten. Ik stemde toe en binnen 5 minuten viel het zwarte, warme lijfje diep tegen mijn borst in slaap. De bus schommelde op het ritme van de reggae in de richting van de hoofdstad van het voormalig Brits Honduras.

Tijdens onze tocht de afgelopen 4 dagen door de zoutvlakte bij Uyuni en omgeving schommelde onze hoofden (mede door de slechte wegen) op hetzelfde ritme. We deelden onze 4x4 met de Engelse Joanna, Nathalie uit de buurt van Almelo, de 22-jarige en vloeiend Spaans sprekende Duitse Anna en Firgel from Ireland. De jeep werd behendig bestuurd door de 31-jarige, maar ouder lijkende, Boliviaanse gids en kok Eloy. Toen het Bob Marley-bandje gedraaid werd, stelde de stille chauffeur na drie nummers voor het eerst uit zichzelf een vraag. Hij wilde graag weten wie toch die zanger was. Verbaasd keken de Europeanen in de Toyota elkaar aan. Eén voegde er zelfs aan toe: 'Apperently they don't seem to know the Rolling Stones overhere either...!'
Op kant B van de casette had het zusje van Anna de Duitse versie van 'Bare Necessities' uit de tekenfilm Jungle Book over een deel van de Redemption Song opgenomen. Op de derde dag van de tour door de adembenemende en stoffige landschappen, dreigde de casette het te begeven, waardoor het alleen nog lukte om een klein stukje Bob en een groot stuk van het jolige tekenfilmlied af te spelen; 'Probiers's mal mit GemÜtlichkeit, mit Ruhe und GemÜtlichkeit ... alle Sorgen Über Bord ... und wenn du stehts gemÜtlich bist und etwas appertitlich ist, dann nimm es dir egal von welchem Ort!' (Of iets dergelijks...)
De 4e dag vroeg Eloy of we dat ene bandje weer op konden zetten. Om onbegrijpelijke redenen draaide de casette weer zonder problemen alle nummers van The Legend (inclusief de gehavende Redemption Song). Toen wij de stad Uyuni weer bereikten, heeft Anna de casette als dank voor de 4 bijzondere dagen, de goede sfeer, het lekkere eten en de boeiende uitleg bij 's werelds meest bizarre landschappen aan Eloy gegeven.